Schronisko znajduje się w południowo-zachodnim zboczu Góry Zborów, w odległości około 20 metrów na WSW od wierzchołka, około 15 m niżej. Można tu trafić z góry, schodząc przez eksponowane skały z wierzchołka, lub podejść z dołu od strony charakterystycznej płaśni z Wielkim Kanionem. Stąd w lewo do góry, tuż za bukiem, u podstawy 5 metrowej skałki. Wokół rośnie leszczyna i liczne podrosty grabu oraz roślinność murawowa.

Schronisko posiada dwa niewielkie otwory. Od strony zachodniej - większy o trójkątnym przekroju i wymiarach 1x1 m oraz od strony wschodniej - bardzo ciasny, położony nieco wyżej i przesłonięty krzewami. Ściany są myte, miejscami mają wymycia krasowe w formie kotłów wirowych.

Schronisko stanowi fragment większego, zniszczonego systemu jaskiniowego, Ma ono charakter mytego korytarza. Końcową, ciasną rurę wypełnia namulisko, podobnie jak w całym obiekcie - próchnicowe.

Schronisko w całości jest widne i przewiewne, zimą wymarzające.

Flora i fauna nie były obserwowane.

Schronisko zostało pierwszy raz opisane przez K. Mazika.
Dokumentację oraz pomiary wykonał: Z. Lorek, K. Mazik i M. Kosuń w dniu 17 kwietnia 1979 r.
Plan opracowali K. Mazik i Z. Lorek.

Mazik K. 1979 (plan, opis); Jaskinie Wyżyny Częstochowskiej 2010 (plan i opis inwentarzowy).