Schronisko znajduje się w dolnej części północnego zbocza Góry Słupsko, w niedużej skałce, ukrytej w lesie mieszanym. Dojście prowadzi od strony Zalewu Kostkowickiego, szlakiem zielonym - po podejściu około 15-20 metrów nad poziom drogi asfaltowej przy zalewie należy skręcić 10 metrów na wschód.

Skośny otwór ma wymiary 1,7x4 m. Za nim wiedzie 3-metrowy, początkowo ciasny korytarzyk, wyprowadzający do stosunkowo dużej salki. Korytarz ten ma specyficzny, podwójny, jakby piętrowy charakter, dzięki równoległemu rozszerzeniu górnej części. Salka, o wysokości do 2 m, ma bogatą rzeźbę krasową, z licznymi wymyciami i kotłami eworsyjnymi, ale bez nacieków. Namulisko jest piaszczysto-ilaste. W końcowej części, poza zwężeniem nie do przejścia (Z-III?) ukrywa się jeszcze około 2-metrowy korytarzyk, zwężający się na końcu. Integralną część schroniska tworzy także niska ale dość głęboko wcięta nyża, położona po zachodniej stronie otworu.

Schronisko jest w głębi ciemne, prawdopodobnie z w miarę ustabilizowanym mikroklimatem. Występują tu motyle, troglekseniczna Triphosa dubitata, oraz komary.

Obiekt nie był dotąd wzmiankowany w literaturze.

Dokumentację sporządził J. Zygmunt, na podstawie pomiarów własnych i W. Mazika, wykonanych w lipcu 2009 r.
Plan opracował J. Zygmunt.

Jaskinie Wyżyny Częstochowskiej 2010 (plan i opis inwentarzowy); Mazik K. 2013 (wymienia w spisie).