Ze Stronia Śląskiego idziemy drogą biegnąca na południe przez miejscowość Sienne w kierunku przełęczy Puchaczówka. Dochodzimy do terenu zakładu produkującego płytki z marmuru (po wschodniej stronie tej drogi). Za zakładem, na wschód od niego, jest kamieniołom marmuru "Marianna". W ścianie górnej części kamieniołomu znajdowała się jaskinia.

Przez sztuczny otwór wchodziło się do wydłużonej sali odchodzącej w kierunku W-E, o wymiarach około 10x2-4 m i dość wysokiej. Dno jej pokrywały kamienie, glina i nacieki, strop zaś gruba warstwa nacieków. Na wprost otworu, po przejściu 1,5 m progu, wchodziło się do wąskiego korytarza o długości 13 m, zakończonego wysoką, wyklinowującą się szczeliną. Dno, ściany i strop korytarza pokryte były znaczną warstwą nacieków w formie: kaskad, nacieków nerkowatych, eliptycznych, kulistych, skorupowatych płyt płaskich stalagmitów (Walczak 1960). Jaskinia utworzyła się w soczewce marmuru (wapienia krystalicznego). Zdaniem S. Kozłowskiego (1952) powstała ona na skrzyżowaniu dwóch szczelin o kierunkach: NE-SW oraz NW-SE, charakterystycznych dla tektoniki Sudetów Kłodzkich. Po zniszczeniu jaskini M. Pulina (1964, 1977) opisał rurę krasową odsłoniętą, w ścianie kamieniołomu (około 6 m poniżej Jaskini Kozłowskiego), oraz szczeliny krasowe wypełnione osadami w postaci silnie scementowanych brekcji. W końcowej część jaskini sala i korytarz były wilgotne, a w końcu sali na dnie znajdowała się kałuża wody o zmiennej głębokości. W głębi jaskini występowały owady troglokseniczne.

Jaskinia została odsłonięta podczas prac wydobywania marmurów przed pierwszą wojną światową (Walczak 1960). Po raz pierwszy została opisana przez S. Kozłowskiego w 1952 r. W latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych badania krasu tej części Sudetów prowadził M. Pulina (Pulina 1964, 1977). Jaskinia została prawie w całości zniszczona przez eksploatację marmuru, w kwietniu 1957 roku.

Jaskinię udokumentował w 1954 r. K. Kowalski. Dane zaktualizował w 2014 r. A. Szynkiewicz.
Plan wg K. Kowalskiego.

Kozłowski S. 1952 (opis odkrytej jaskini); Kowalski K. 1954 (plan i opis jaskini); Walczak W. 1958 (opis jaskini); Walczak W. 1960 (wymienia); Pulina M. 1977 (opis zachowanych fragmentów jaskini); Jaskinie Sudetów 1996 (dane o jaskini, plan wg Kowalskiego pod nr. S-1.7ex); Bieroński J. i in. 2007g (wzmiankują); Stefaniak K., Bieroński J. 2009 (dane morfometryczne, literatura, badania).

Pulina M. 1964 (opis zachowanych fragmentów jaskini).