Jaskinia znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Z dna Wąwozu Kraków w miejscu gdzie kończy się szlak turystyczny wchodzimy na skośną półkę przecinającą lewe orograficznie zbocze. Niewyraźną leśną percią podchodzimy pod ścianami mijając otwory jaskiń: Poszukiwaczy Skarbów T.E-08.18 i Groby T.E-08.17. Dochodzimy do krawędzi zbocza urywającego się na stronę Doliny Kościeliskiej pod północnym otworem jaskini Dzwonnica T.E-08.16. Spod jej otworu trawersujemy w lewo i nieco do góry po eksponowanej trawiastej półce w lesie do charakterystycznych otworów Serowej Dziury. Stąd dalej skośnym trawersem idziemy w lewo w górę. Za przewinięciem przez wybrzuszenie skały dostajemy się do otworu Jaskini w Zbójnickiej Turni T.E-08.70. Stąd 10 m zjazdem dostajemy się do pierwszego otworu Zbójnickiej Piwnicy. Do jaskini można też dostać się 25 m zjazdem spod szczytu Zbójnickiej Turni. Dojście trudne, wymaga użycia sprzętu i znajomości technik wspinaczkowych.

Piwnicę stanowi próżnia o charakterze salki, do której prowadzą krótkie korytarze z 3. otworów. Pierwszy, poziomo usytuowany otwór, owalny w przekroju (1,5x0,5 m) wprowadza do studzienki o głębokości 1,2 m, która prowadzi nad 1,5 m próg opadający do salki. Z salki krótkie korytarzyki rozwinięte na skośnej szczelinie prowadzą do pozostałych dwóch otworów. Oba z nich są półokrągłe w przekroju i mają ok. 2 m szerokości u podstawy przy wysokości ok. 0,8 m.

Piwnica rozwinęła się w wapieniach malmoneokomu autochtonicznej serii wierchowej.

Ściany jaskini są lite, miejscami zwietrzałe. Skalny spąg pokryty jest zwietrzeliną i gruzem skalnym z gliną. W salce w okolicach otworu 3. znajduje się owalne zagłębienie wypełnione wysuszonym osadem ze szczelinami z wysychania. W południowo-wschodniej części salki występuje niewielki wysięk wodny. Z nacieków zaobserwowano mleko wapienne i grzybki naciekowe.

Światło rozproszone dociera do końca. Obiekt jest wilgotny. Wyczuwa się ruch powietrza pomiędzy otworami. Piwnica w całości znajduje się w zasięgu powierzchniowych zmian atmosferycznych.

W otworach rosną porosty, glony, mchy, paprocie, trawy i rośliny zielone. Glony obserwowano przy wysięku wodnym w salce.
Stwierdzono obecność pająków (w tym Meta sp.), kosarzy, muchówek, ciem i ślimaków. Liczne skorupy ślimaków zalegają na spągu w zwietrzelinie.

Otwór wypatrzył zespół w składzie: A. i M. Ciszewscy, J. Nowak i E. Wójcik 30 czerwca 2007 r. 15 lipca 2007 r. Obiekt został poznany przez zespół J. Nowak, J. Ślusarczyk i J. Wołek, którzy sporządzili pierwszy plan i opis..

Obecną dokumentację jaskini po uzupełnieniu obserwacji wykonali 12 września 2013 r. W. Mindewicz i K. Recielski. Pomiary wykonano busolą Sisteco i taśmą parcianą. Pomiary lokalizacyjne otworu zrobiono odbiornikiem GPS Garmin.
Plan opracowali J. Nowak i K. Recielski.

Nowak J. 2007a (dane lokalizacyjne, morfometryczne, plan, informacje o osadach, florze i faunie); Jaskinie TPN 2016 (plan i opis inwentarzowy).