Obiekt znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Za mostkiem powyżej Krzyża Pola skręcamy na lewo i niewyraźną, starą hawiarską percią idziemy skosem do góry, w kierunku ujścia doliny. Perć gubi się na początku w rejonie omszałej polanki, ale odnajdujemy ją zaraz w gęstym lesie, gdzie drogę aktualnie utrudniają zwalone drzewa. Za gęstym lasem na prawo na stoku widać mur skalny, poniżej którego znajdują się stare sztolnie. Omijamy ten mur od południowej strony i podchodzimy kilkadziesiąt metrów stromo tuż pod skałami wprost do poszukiwanego schronu widocznego pod dużym okapem niewysokiej skałki. Na lewo od niego znajduje się mała przełączka, przez którą można przejść do żlebu prowadzącego w kierunku Jaskini Przeziorowej T.F-08.01. Dojście i zwiedzanie bez trudności.

Przykryty obszernym okapem otwór o wymiarach 4,2 m szerokości x 3,1 m wysokości wiedzie do obszernego schroniska o płaskim dnie, które po 2 m zwęża się nieco i przechodzi w szeroki korytarz zakończony krótką ciasną ślepą szczeliną.

Schron rozwinął się w wapieniach triasu środkowego autochtonicznej serii wierchowej na przecięciu dwóch szczelin tektonicznych. Ściany schronu są zwietrzałe, modelowane przez wietrzenie mrozowe, w kilku miejscach pokryte grzybkami naciekowymi. Namulisko stanowi przy otworze głównie gleba, głębiej glina oraz ostrokrawędzisty gruz autochtoniczny i szary pył. Na osadach widać odchody nietoperzy i saren.

Schron jest widny, w głębi wilgotny, bez przewiewu, chociaż wilgotność i przewiew zależą w znacznym stopniu od warunków atmosferycznych.

Przy otworze występują rośliny kwiatowe, głębiej sięgają paprocie oraz mchy, porosty i glony, które widać również na ścianach.
Faunę reprezentują owady (głównie pająki i muchówki), ślimaki (w otworze), zimują tu nietoperze - J. Nowak 1 grudnia 2007 r. zaobserwował zimującego nocka wąsatka. Bywają też sarny.

Opisywany obiekt znany był od dawna, położony jest przy starym szlaku (na próchniejącym świerku zachował się niebieski znak). W głębi znaleziono przerdzewiałą puszkę. Nowak (2007a) zamieścił opis i plan, sporządzony wraz z E. Wójcik w dniu 1.12.2007 r. po wcześniejszym odwiedzeniu schronu 13.10.2007 r.

Dokumentację schroniska sporządziła I. Luty w lipcu 2004 r. Pomiary przeprowadziła za pomocą zestawu suunto i taśmy mierniczej, obserwacje terenowe, aktualizacje i fotografie wykonała też w 2008 r. oraz jesienią 2009 i 2013 r. Położenie otworu zostało ustalone w oparciu o mapę topograficzną Tatr (http://maps.geoportal.gov.pl). Pomiary współrzędnych geograficznych odbiornikami GPS dawały bardzo różne wyniki, znacznie odbiegające od rzeczywistego położenia jaskini.
Plan opracowała I. Luty.

Nowak, J. 2007a (opis i plan, fotografia otworu); Jaskinie TPN 2016 (plan i opis inwentarzowy).