Obiekt znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Ze szczytu Ciemniaka schodzimy ścieżką w granicznej grani ku S do słupka granicznego 231/3. Stąd przechodzimy na stronę Doliny Tomanowej i schodzimy żlebem ok. 20 m. Tu wchodzimy w lewą ścianę żlebu i podchodzimy nieco w górę do otworu, który znajduje się ok. 10 m poniżej grani. Dojście eksponowane, zwiedzanie trudne (ciasno).

Otwór ma szerokość 0,5 m i wysokość 3,5 m. Za otworem dno stromo opada i szczelina staje się zbyt ciasna do przejścia. Na wprost można się przedostać głębiej, po pólkach, które kilku miejscach utworzyły zaklinowane kamienie.

Obiekt o charakterze szczeliny zboczowej rozwinął się w wapieniach triasu autochtonicznej serii wierchowej. Ściany są lite, a na dnie zalega rumosz skalny, w kilku miejscach występują zaklinowane kamienie. Nacieki tworzą grzybki i mleko wapienne.

Światło rozproszone dochodzi do dna szczeliny, a przy jej końcu jest ciemno. Obiekt jest suchy. W całości znajduje się w zasięgu powierzchniowych zmian atmosferycznych.

W otworze rosną glony, porosty i mchy.

Fauna nie była obserwowana.

Otwór szczeliny został znaleziony przez J. i J. Nowaków 18 października 2008 r., którzy sporządzili jej pierwszy opis i plan.

Obecną dokumentację po uzupełnieniu obserwacji sporządzili 21 października 2013 r. W. Mindewicz i K. Recielski. Pomiary wykonano busolą Sisteco i taśmą parcianą. Lokalizację otworu zrobiono odbiornikiem GPS Garmin.
Plan wg J. Nowaka.

Nowak J. 2008b (dane lokalizacyjne, morfometryczne, plan, informacje o osadach i florze); Jaskinie TPN 2016 (plan i opis inwentarzowy).