Dane szczegółowe jaskini
| Nazwa | Mała Dziurawa Studnia |
| Inne nazwy | |
| Nr inwentarzowy | G-5.12 |
| Region | Region Świętokrzyski |
| Współrzędne WGS84 | λ: 20°18′59,00″, φ: 50°48′32,00″ |
| Gmina | Małogoszcz (gm. miejsko-wiejska) |
| Powiat | jędrzejowski |
| Województwo | świętokrzyskie |
| Właściciel terenu | Skarb Państwa (Lasy Państwowe) | Rezerwat przyrody |
| Podstawa ochrony | |
| Ekspozycja otworu | ku górze |
| Pozostałe otwory | 2 - ku WSW, 292 m n.p.m. |
| Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] | 295 |
| Wysokość względna [m] | 75 |
| Głębokość [m] | 3,50 |
| Przewyższenie [m] | 0 |
| Deniwelacja [m] | 3,50 |
|
Długość [m]
w tym szacowane [m]
|
6
|
| Rozciągłość horyzontalna [m] | |
| Położenie geograficzne | Bocheniec. Studnia znajduje się w obrębie skalnej grani w północnej części góry Czubatki, około 120 m na północ od północnego (niższego) szczytu góry (10 m na południe od Dużej Dziurawej Studni). |
| Opis drogi dojścia do otworu |
Dojście prowadzi od mostu na Łośnej w Bocheńcu w górę zbocza na grzbiet, następnie ścieżką grzbietową na północ. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
|
| Opis jaskini |
Otwory studni są naturalne. Górny (1) otwiera studnię w grani grzbietowej, jest owalny o średnicy około 2 m. Drugi otwór stanowi dolny, poziomy wylot studni u podnóża ściany skalnej, ma trapezowaty kształt i wysokość 1 m. Obiekt jest prawie pionową, obszerną studnią. Jej dno pokrywa gruz skalny z glebą. Studnia występuje w wapieniach górnej jury i jest formą o założeniach krasowych (szczątkowym fragmentem starego, zniszczonego systemu pustek krasowych), obecnie częściowo zawaliskową. Na ścianach widoczne są miejscami ślady rzeźby krasowej. Obiekt całkowicie widny, mokry podczas opadów, nie noszący cech specyficznych dla pustek podziemnych. Na ścianach i dnie studni rosną glony, mchy, paprocie oraz nasienne rośliny zielne. W studni licznie występują owady. Sanocka-Wołoszyn (1964) znalazła w Dziurawych Studniach dwa gatunki pająków: Pardosa sp., Anyphaena accantuata (Walck.). |
| Historia badań |
|
| Historia eksploracji |
Studnia była wzmiankowana przez Wołoszyna i Wójcika (1965).
|
| Historia dokumentacji |
Dokumentację jaskini sporządzili 4.03.1996 r. J. Gubała, A. Kasza i J. Urban (Jaskinie Regionu Świętokrzyskiego 1996). Lokalizację otworu jaskini wykonał 19.04.2009 r. A. Kasza przy pomocy odbiornika GPS Map60CSx. Zaktualizował A. Kasza w 2009 r.
Plan opracowali J. Gubała, A. Kasza i J.Urban. |
| Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona | Nie |
| Literatura |
Sanocka-Wołoszyn E. 1964 (pająki); Wołoszyn B.W., Wójcik Z. 1965 (ogólna lokalizacja); Wołoszyn B.W. 1977 (ogólna lokalizacja); Jaskinie Regionu Świętokrzyskiego 1996 (dokumentacja, plan).
|
| Materialy archiwalne |
Wołoszyn B.W., Wołoszyn K.P. 1990
|
| Autorzy opracowania | Jan Urban, Andrzej Kasza |
| Redakcja | Jerzy Grodzicki |
| Stan na rok | 2013 |
| Grafika, zdjęcia |
plan i przekrój
|
| Obiekt w serwisie Geostanowiska |
Geostanowisko
|