Jaskinia znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Z górnego (wschodniego) końca Polany Kominy Dudowe podchodzimy do cyrku skalnego utworzonego przez skały: Kufę i Spady. Otwór widoczny jest w prawej części cyrku (Spady). Dojście bez trudności, zwiedzanie łatwe, nie zachodzi potrzeba użycia sprzętu wspinaczkowego.

Otwór jest trójkątny, wysoki, obszerny. Z obszernych partii przyotworowych wchodzimy do prostego, szczelinowego korytarzyka o przekroju trójkątnym, lekko opadającego, który po około 11 m kończy się ślepo. Dno zasłane jest gruzem skalnym (okruchy od kilku mm do kilkudziesięciu cm). W otworze po prawej stronie znajduje się półka skalna, a za nią wnęka, do której dostać się można po pokonaniu łatwego, dwumetrowego prożka. Półka zbudowana jest z litej skały, dopiero w głębi znajdujemy namulisko piaszczysto-gliniaste i gruz skalny.

W jaskini brak szaty naciekowej. Rozwinięta jest poziomo, na szczelinie w wapieniach malmo-neokomu. Lewa ściana korytarza jest dość gładka i nachylona pod kątem około 60°.

Namulisko gruzowo-głazowe, w otworze z glebą, na półce częściowo piaszczysto-gliniaste. Znaleziono dość świeże kości (długie i kręgi) w korytarzu w okolicy otworu, a także fragment skóry z sierścią, prawdopodobnie pochodzący z owcy, w głębi korytarza (około 5 m od końca).

Podczas kartowania (17.07.1977 r. ) jaskinia była bardzo sucha. Śladów przepływu wody nie zaobserwowano. Partie przyotworowe są jasne, w ciemnym dolny korytarzyku rozproszone światło sięga do końca. Występuje obfita roślinność, w partiach przyotworowych trawa, mchy do około 3 m w głąb dolnego korytarza. Na szczątkach zwierzęcych rozwijają się pleśnie. Występują duże ilości much.

Jaskinia znana prawdopodobnie już dawniej, pierwsze odnotowane zwiedzanie miało miejsce latem 1966 r. (Z. Biernacki, A. Wosiński. M. Żelechowski – Speleoklub Częstochowa).

Plan i opis opublikował Biernacki (1967). Wobec rozbieżności między stwierdzonym stanem faktycznym, a materiałami Biernackiego oraz sprzecznościami między szkicem lokalizacyjnym i tekstem tego autora, identyfikacja jaskini nie jest zupełnie pewna, jednak wiele przesłanek wskazuje na to, że jest ona prawidłowa. W ramach inwentaryzacji jaskiń OW PTPNoZ dokumentację jaskini wykonał M. Kardaś przy współpracy M. Burkackiego i A. Oleckiej w dniu 17.07.1977 r. Pomiary wykonano busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą. Zaktualizował R.M. Kardaś (2009 r.).
Plan opracował M. Kardaś.

Biernacki, Z. 1967 (plan i opis); TATRY POLSKIE 1984 (lokalizacja na mapie); Jaskinie TPN 1991 (plan i opis inwentarzowy).